Linde Merckpoel heeft het tot haar doel gemaakt om “de Slow” nieuw leven in te blazen.
De “O zo sociale jeugd” waarvan hun leven zich enkel afspeelt op het scherm van hun smartphone kijkt bang om zich heen. De slow waar menig medemens hun lief op hebben leren kennen lijkt die jeugd in het heden “zo awkward”. In het Vlaams zeg maar, het voelt hen als ongemakkelijk aan. Wat met die handen ? Waar die te houden ? Dienen we echt zo dicht bij elkaar te staan ? Is het verplicht van elkaar even aan te kijken ?
Het zijn vragen waar gek genoeg die “O zo sociale jeugd” die denken goed bezig te zijn met hun dagelijks sociaal gedrag dat zij geen enkel benul meer hebben van hoe met elkaar om te gaan. Samen vertoeven in 1 en dezelfde omgeving kan je elkaar niet begroeten met een emoji. In 1 en dezelfde ruimte kan men geen filter gebruiken om hun gezicht, gelaatsuitdrukking en lichaamstaal te verbergen. Opgaan in de “community” van volgers en kijkers wordt moeilijker want in de onmiddelijke omgeving staat in het echte leven een ander levend wezen, een medemens. Hoe bang kan men zijn dat die medemens hen aanspreekt ?
Groot gebracht met “Waar zijn die handjes” en “from the left to the right” dienen jongeren nu opeens leren omgaan met een bijna stilstand. Zowaar, de Slow gaan dansen. Niet uitbundig, niet terwijl men elk een ander gaat filmen hoe het feest verloopt, niet om nog snel even een selfie te nemen. Neen, iemand komt naar hen toe en vraagt “Wens je te dansen met mij”. Lijf tegen lijf, gezichten dichtbij, aanraking van elkaars handen, menselijk contact !
Wat heeft het ganse zootje sociale media teweeg gebracht dat men jongeren terug gewoon gewoon moet leren handelen zonder dat zij zich erg dienen te maken. Samen zijn, genieten van elkaars gezelschap, lachen – wat zeg ik, een bulderlach inbegrepen, met elkaar spreken en handelen. De gewenning zal snel optreden dat “zo gewoon” doen ook reuze plezant is en die Slow integere, vaak intieme momenten kan bijbrengen.
De tip van de dag, mocht jij jezelf nog niet overtuigd hebben … Hoe Slow ik ? Een rustige plaat, vaak romantisch geïnspireerde muziek start en men nodigt iemand uit ten dans. Jongen vraagt meisje, meisje vraagt jongen, meisje / meisje of jongen / jongen. Leg de handen netjes tegenaan de rug en net niet op het kontje. Sleep met jouw voeten wat op de grond met meer of minder ritme. Glimlach als je bemerkt dat jouw danspartner het ook leuk vind. Overdrijf niet als je iemand nu wel echt leuk gaat vinden. Leg desgewenst je hoofd zacht op de ander zijn schouder. Het zal geen ongemakkelijke knuffel met zich meebrengen, het zal je zelfs een goed, mooi en positief gevoel geven.
Awkward naar af en lekker terug jezelf effe laten gaan. Tijden herleven zowaar !
PS : Een Slow dansen is steeds voor herhaling vatbaar, dus “cancel” niet meteen iemand als blijkt dat hij of zij geen Slow kunnen dansen.
De toekomst ? De revival van de Scottish en de La Bamba ?
Het “Verhaal Van Vlaanderen” kreeg bij aanvang heel wat kritiek te verwerken. Dat Tom Waes als TV-gezicht de historiek presenteerde bracht de nodige wrevel teweeg. Wie de serie echter volgde kwam tot enig inzicht omtrent de vaak zware tijden die het huidig Vlaanderen als onderdeel van België doorheen de tijd diende te ondergaan.
Het was namelijk een regio op de wereld waarop nogal wat indringers aanspraak wilden maken, of het wensten in te lijven bij hun Rijk. Op de keper beschouwd is dat wellicht een belangrijk onderdeel van hoe die Vlaming ageert op situaties van buitenaf. Het terug plooien op zichzelf is hier niet vreemd aan, maar evenzo hebben ze veerkracht ontwikkeld die heel diep in het DNA aanwezig is.
Vlaanderen dient echter gezien te worden als 2 entiteiten, 1 uit het verre verleden en 1 zoals we het in het heden kennen. In Limburg heeft men het in het heden nog steeds over “de Vlaenders”. Hiermee bedoelen ze bewust West- en Oostvlaanderen als geheel. Uit welk deel je ook komt, je bent voor hen “uit de Vlaenders”. Dat verleden en omvang van het Graafschap Vlaanderen dd circa 1350 is dus nog steeds actueel bij sommige inwoners.
Het gesproken dialect in deze beide provincies is dan ook heel gelijkend aan elkaar. Dat Westvlaanderen hierin zowat een baken is binnen de diversiteit van dialecten is voor buitenstaanders vaak moeilijk te plaatsen. Zet een groep samen waar slechts 2 Westvlamingen in vertoeven, dan zullen zij zich aanpassen, doch eens onderling aan de praat word als een automatisme het eigen dialect gebruikt. Feitelijk niet zo vreemd als men de geschiedenis van deze provincie bekijkt.
Het Westvlaams dialect die zich ontwikkelde doorheen de eeuwen strekte zich uit tot ver buiten de huidige landsgrenzen. De geschiedenis heeft hierin evident zijn aandeel vanuit het Graafschap Vlaanderen. Het huidig Zeeuws Vlaanderen maakte er deel van uit en bij een bezoek aan dat stukje Nederland zal het U reeds opgevallen zijn dat hun dialect geenszins Nederlands klinkt. Als Westvlaming kan je met het eigen dialect zonder schroom een winkelzaak binnenstappen en een bestelling plaatsen. Een Zeeuw heeft ook zijn bijzondere eigenheid en wordt er bij voorkeur niet aan herinnert dat zij deel uitmaken van de Nederlandse provincie Zeeland.
Een idem verhaal begint bij een huidige generatie ook de kop op te steken in Frans-Vlaanderen, de regio in Noord Frankrijk. Ooit deel van het Graafschap Vlaanderen gebruikt men in het heden nog steeds de authentieke Vlaamse Leeuw in hun regiovlag, op het uniform van politie ea. Inwoners van deze Noordfranse regio hebben het dan ook steevast over La Flandre. Hun dialect is wat men kan begrijpen als oud Westvlaams in combinatie met de Franse taal.
Op 16 December 2021 besliste de “Région Académique Hauts-De-France” dat het Westvlaams ingeschreven werd op de lijst van te onderwijzen regionale talen binnen het nationaal onderwijs. Hieromtrent is op Facebook een bijzondere groep terug te vinden. De FB groep “Vlaemsche Taele in Bellestreeke” is in Frans-Vlaanderen een stuwende kracht om plaats- en straatnamen 2-talig te maken. Wie dit initiatief volgt en de Franse taal niet onder de knie heeft dient niet af te haken. Alle teksten zijn 2-talig, in het oud Westvlaams en in het Frans.
Er zijn bij landgenoten vaak tal van vooroordelen over “dat brabbel taeltje” waar men het zo moeilijk mee heeft. Wat het “Verhaal Van Vlaanderen” via de TV serie ons duidelijk maakte is dat ons land en in het bijzonder Vlaanderen in zijn geheel elk hun identiteiten hebben en door de eeuwen heen ook behielden.
Als lezer van deze blog bijdrage was de inhoud dus geen streven om het Westvlaams op te hemelen of een trapje hoger te plaatsen. Het maakt ons enkel duidelijk dat we elk fier mogen zijn op onze eigenheid en elke regio erin vervat hun troeven hebben, zowel in taal als in gebruiken.
Echt ? Of denk je “Wat komt er op ons af in de toekomst ?”
Heel wat mensen hebben vragen bij hoe de wereld in het heden zijn gang lijkt te gaan. We hebben allen de perceptie dat niet echt iemand rechtstaat die zich opwerpt als diegene die zal zorgen voor oplossingen.
De volgers van mijn bijdragen via dit blog hebben reeds vastgesteld dat we als mensheid enkel vooruit kunnen als we ons verleden weten te begrijpen. Hierna nog even een korte samenvatting mocht u een bijdrage gemist hebben.
Spaanse Griep : 1918 – 1920 (pandemie) Deed zich voor na WW I en heeft heel wat gelijklopende elementen met wat ons de voorbije 2,5 jaar overkwam. Mondmaskers, afzondering, hoge graad van slachtoffers. Na de pandemie beleefde men echter The Roaring Twenties, een tijd van nieuwe ontwikkelingen in zowel kledij, als muziek, als in de samenleving. Het grootse feestverhaal werd echter de kop ingedrukt bij aanvang van de jaren 30. Het werd een tijd van economische crisis, de opkomst van wat we nu extreem rechts noemen en die uitmondde in ruig fascisme. Een nieuwe oorlog (WW II) was het gevolg waar miljoenen slachtoffers het leven lieten omwille dat 1 heerser zijn ideaal wou bereiken. Na deze grote strijd werden vanaf 1947 initiatieven genomen zodat een wereldoorlog zich nooit meer zou kunnen voordoen. Vrede en een nieuwe kijk op economie gaven toekomst.
Hong Kong Griep : 1967 – 1968 (pandemie) Wat eerst een vogelgriep bleek te zijn muteerde zich tot een influenza die zich ontwikkelde tot een subtype, die we in het heden begrijpen als een Covid variant. Deze pandemie deed zich voor in een tijd waar er wel ergens op de wereld zich een oorlog voordeed. De meest bekende oorlog is die van Vietnam, maar ook het Afrikaanse continent kende zijn slagvelden (Soedan, Congo, Angola, ea). Nochtans was deze periode ook bekend als The Roaring Sixties. Jongeren maakten zich vrij van het juk op hun schouders en de uiting hiervan viel op in zowel kledij, als gedrag, als muziek. No more war werd een “hernieuwde” slogan die het leven terug diende te normaliseren. Doch ook deze opwelling werd de kop ingedrukt door een negatieve economische spiraal met als gevolg in de jaren 70 ondermeer 2 oliecrisissen, autoloze zondagen, en is eveneens de tijdsperiode waar per 1971 de BTW werd ingevoerd. De reactie van wijlen mijn Vader was hierop “Betere Tijden Weg”. Er was de geboorte van een nieuwe politieke gedachte “Anders Gaan Leven”, of kortweg Agalev. Deze nieuwe wind zou verandering brengen. Gebruik van hout in speelgoed werd geweerd om de bossen te sparen, glazen flessen dienden vanaf dan vervangen te worden door plastiek. Voordeel op drankverpakkingen was, dat er op plastiek geen statiegeld meer diende betaald te worden, nog beter zelfs, men kon alles na gebruik gewoon weggooien. U leest het goed, de start van de wegwerp maatschappij !
Corona Covid-19 : 2020 – medio 2022 (pandemie) Het ligt voor ons nog allemaal héél vers in het geheugen. Zowat 2,5 jaar van voor velen complete sociale isolatie. Een isolatie die zijn sporen in het heden nalaat en het me vaak lijkt dat iedereen letterlijk terug geplooid is in hun eigen cocoon. Vrijwel alle genomen maatregelen in die 2,5 jaar lijken wel “geplukt” uit de voorzorgsmaatregelen die men opstelde nav de Spaanse Griep. Sommige politiekers noemden dit het nieuwe normaal ! Maar zo nieuw blijkt dat allemaal niet te zijn als men zijn verleden kent. Eens de pandemie als niet voorbij maar niet meer zo gevaarlijk breed werd uitgesmeerd in de nationale media kreeg de bevolking terug goede moed. Merendeel van de burgers waren blijkbaar wel hun geschiedenis deels vergeten. Wat bleek ? Dat een onverlaat het nodig vond om zijn oorlog te gaan voeren tegen 1 van zijn buurlanden die in concept verdraaid zeer goed gelijkt aan de start van WW II. Wat voor de 21ste eeuw The Roaring Twenties diende te worden mondde uit in inderdaad zéér woelige tijden. De geschiedenis herhaalde zich zo waar ! De relatief sterkere Euro daalt tegenover de Amerikaanse Dollar, de Britse Pond gaat onderuit, energieprijzen rijzen de pan uit en heel veel burgers leven na die lange sociale isolatie in een onderdrukte angst. Men kan die burgers geen ongelijk geven als men de toekomst op middenlange termijn bekijkt.
Wees eerlijk ! Ziet u enig verschil tussen bovenstaande 3 periodes ? Van veel vreugde kunnen en mogen we niet spreken lijkt het me. De gevolgen van een pandemie volgen elkaar doorheen de tijd enkel sneller op.
De Belgische Staat springt voor een deel bij om de nood te minderen, maar voordelen geven kost geld en dat moet de Staat terug verdienen, hoe dan ook. De politieke partij die in de 70s pleitte pro plastiek is nu net diegene die statiegeld wilt heffen op plastiek. Bomen, wat zeg ik, bossen dienen in ijltempo aangeplant te worden om natuurbeheer terug op orde te brengen. Waar men vroeger beboet werd voor graszoden aan de voordeur krijgt men nu stimulansen om geveltuintjes aan te leggen. Alles zal groen worden om zo de verharding tegen te gaan. Als het zo verder gaat rijden we straks terug over de kasseien net zoals onze overgrootouders.
Het lijkt me een mooi moment om deze bijdrage te eindigen. De cirkel is rond. Wie zijn heden wenst te begrijpen dient zijn verleden te kennen en te begrijpen.
Opwaardering van dit soort oude gebouwen die tijdens de hoogdagen van de opkomst van grote supermarkten werden gebouwd is waarschijnlijk onmogelijk.
Heel wat inwoners hebben er hun herinneringen aan, ik denk nog het meest uit de tijd dat de Grand Bazaar (latere GB & Super GB) besliste om een Roeselaarse vestiging te starten. Toen was dit nog een “ver weg” verhaal die maakte dat Roeselare plots als interessant afzetgebied werd gewaardeerd door hun hoofdzetel ergens in Brussel hoofdstad en zowaar men kon kortbij gratis parkeren … via een oprit naar het dak van het gebouw.
Frappant voor die tijd was dat we als inwoners voor het eerst ook “het gemak” van de roltrappen leerden kennen, van de kelder tot het bovenste verdiep en indien iets vergeten dan maar terug naar beneden via die roltrap. Als jong manneke herinner ik me ook de Sint, maar die wist blijkbaar niet vanuit zijn grote boek dat 6 December mijn verjaardag was, dus vond ik hem niet meteen sympathiek.
Het was ook de tijden dat vele burgers zich bewust werden van seizoen trends in kleding, speciale aanbiedingen voor karnaval, Pasen ea … Dit reflecteerde op de toen nog vele kleine kruidenierszaken in de stad die willens nillens ook die trends dienden te gaan volgen.
Ik herinner me dat het ook de oefenplaats was voor de brandweer die vuurtjes stookten op het dak en dan kwamen blussen als oefening omdat de GB toen zowat het hoogste en grootste handelspand was in het centrum (hierbij werd de Zuidstraat dan compleet afgezet door de politie).
Voila even mijmeren was dat over die tijden !
De oude Grand Bazaar, heden Het Zuidpand word afgebroken in het voorjaar 2022 waarna het woonproject “Mandelhof” er zal verrijzen en plaats zal bieden aan 96 appartementen, een ondergrondse parking en een ruime binnentuin (circa 2024).
Even ventileren noemen ze dat, niet door mijn raam open te zetten, maar via deze weg door het schrijven van een bijdrage op mijn blog.
Weet u het nog ? Mijn antwoord is kort : Neen ! Ikzelf volg tal van nieuwsuitzendingen via TV, noem me gerust een newsfreak. Net zoals velen heb ik ook sociale media, doch hierin beperk ik me tot een facebook profiel met enkel “friends” die ik hetzij ken uit het heden als verleden, als mensen die een relatie hebben tot mijn professioneel verleden en evident familieleden.
Via die sociale media stel ik vast dat sinds de ingang winter 2021 heel wat voorvechters van maatregelen die ons leven maakte tot wat het in het heden voorstelt hun staart aan het intrekken zijn. Diegene die met trots hun volgers opriepen om volgeling te worden, roepen nu nog luider op om oog te hebben voor publicaties die het Covid verhaal met een vaak meer dan kritisch oog bekijken. Meer zelfs, als iemand een comment schrijft om toch maar te blijven volgen omdat dat de uitweg is naar onze aller vrijheid valt het mij op dat de voormalige voorvechters op komen dagen met screenshots allerhande om het tegendeel te beweren.
Als u een vaste lezer bent van mijn blog dan kan je vaststellen dat ik ook behoorlijk kritisch kan zijn, maar ik schrijf mijn visie neer zonder te oordelen tussen volgers en de schapen die buiten de kudde lopen. Ik laat het wijze oordeel aan u over.
Na inmiddels 22 maanden samenleven met dat ongewenste lief met de exotische naam Corona, kan men enkel vaststellen dat dit liefje behoorlijk vreemd aan het gaan is. Het overheerst immers zowat de ganse planeet Aarde en het zorgde reeds voor tal van nakomelingen. Deze nakomelingen houden elk opzich een bepaalde leeftijdsgroep in meer of mindere mate in hun ban. Wie voorheen vrij van zonde was, blijkt nu de “motor” te zijn binnen een groep, huishouden ea. Scholen weten niet meer of ze morgen nog open kunnen door een tekort aan leerlingen. Nochtans schreeuwt de Vlaams Minister van Onderwijs het van de daken dat scholen openhouden meer belangrijk is. Zou een ophokplicht soelaas brengen ? Want inmiddels is in België op een aantal plaatsen reeds een vogelgriepvirus de kop komen opsteken, doch dat nieuws word eventjes terloops vermeld in de berichtgeving. Blijkbaar is dat ook een manier van doen om het volk niet nog meer ongerust te maken.
Vaak bekruipt me het gevoel alsof we allen elk op onze beurt even de rol vertolken van Dombo. Dombo was een animatiefiguur van Walt Disney (1941), een baby olifantje, cute, behoorlijk naïef en met bijzonder grote oren. Als burgers kan men zich met het grootste gemak inleven in die rol, want zijn we allemaal niet een beetje naïef in ons reageren de voorbije 22 maanden ? Als mensen beschikken we niet over grote oren, doch alles wat zich nieuwskanaal heet overrompelt ons met een overdaad zodat we het allen zeker gehoord zullen hebben.
Het aanbod is groots aan het worden, van blijf in uw kot, tot bubbels, de prikjes van de vrijheid, tot booster … die duidelijk allemaal geleid hebben tot beperkingen. De Belgische regering heeft het wel goed gespeeld. Zij hebben onze Kerst 2021 gevrijwaard van erger ! Het klonk in mijn oren als één van de vele Amerikaanse kerstfilms waar men het ook meer dan vaak heeft over het beschermen van Kerst, zelfs de slechterik in de film zal het geweten hebben. Echter in een film zien we de mooie momenten netjes voorgesteld “tot” kerstdag. De dag na Kerst, tja, dan stopt het verhaal en is de film afgelopen. Ook zo met de beslissing van de Belgische regering, want per 26 December kwamen de huidige maatregelen in voege met een bekijvende opgestoken wijsvinger. De burgers hebben even kunnen “dromen” over dat mooie moment, maar waren eens middernacht gepasseerd terug gefloten naar de enige echte real World.
Het gekke is dat ik vanuit correspondenten uit vooral de USA weleens een foto ontvang van hun bezoek tijdens een American football match. In de USA een groots gebeuren waar minstens de trotse Papa met zijn zoon heengaat, en in het beste geval de ganse familie zich tegoed gaat doen aan het verorberen van hot-dogs, biertjes en de ongelofelijke amicale sfeer eigen aan de fans van hun football club. Mijn eerste reactie was er één van verschrikking. Het lijkt alsof we hier in ons land allemaal een brainwash ondergingen die bij het niet herkennen van een mondkapje een gegeven als niet OK gaan interpreteren. Op de USA foto een stadium compleet afgeladen vol met een gemiddelde van een 75.000 “fans”, allemaal opeen gepakt, luid schreeuwend en zowaar geen mondkapje te bespeuren. Een zinnig mens zou er zich vragen bij gaan stellen. Nochtans heeft de USA niet zo’n goede cijfers als het op algemene vaccinatie aankomt, noch minder is hun gezondheidszorg, want deze is voor een gewone burger vrijwel onbestaande (lees : onbetaalbaar).
Wie het ook was zal me worst wezen, maar iemand besliste om “Knaldrang” als woord van het jaar 2021 te maken. Knaldrang ? Ikzelf zou gekozen hebben voor “Prik” ! De prik zou ons namelijk hoop en uitzicht geven om ons asap tegoed te gaan doen aan die ozoo verlangde knaldrang. De weg naar de vrijheid startte met een 1ste prik, gevolgd door een 2de prik die wonderwel tot een stuk in de zomer doorliep en ons zowaar enig gevoel van “verluchting” bracht. Een mondmasker hoefde niet meer, meer zelfs ikzelf heb terug handen geschud met bekenden van mij. Maar blijkbaar heeft die toevoer van frisse zuurstof een overdaad gehad en heeft ons een delirium bezorgt.
Elk en iedereen zou zich hierna tegoed kunnen doen aan een “boosterprik”. Lekker samen bijeen en prikken maar. Doch, hou rekening met alle maatregelen om afstand te blijven houden, drukke plaatsen ontwijken of je draagt er een muilkorf. De aanzet naar de winter 2021 was gegeven !
Elke burger met een smartphone heeft met bijna zekerheid de “CovidSafe app” die zich netjes updated telkens het nieuwe prikje ons toebedeeld word. Je kan er mits vertoon van de meest recente QR code jouw Covid Safe Ticket mee aantonen en via de app zelfs een “Passenger Locator Form” mee aanmaken. Maar deze technologie is schijnbaar ook al van de oude tijd. Men neme een wisser en men gaat de neus of keel gaan onderwerpen aan een “sneltest” die u ja dan neen toegang zal geven op een bijeenkomst, ook als dit binnen de familie gebeurd. Toont de sneltest een positieve aanduiding, tja, dan behoor je er niet bij, terug naar start, auto in en rij maar huiswaarts. Ik noem dit mensen uitrangeren ! Als burgers bekruipt de schrik ons om überhaupt nog ergens onze opwachting te maken, want stel je maar even voor dat net jij niet welgekomen bent. Kinderen worden zowaar met zachte dwang aangeraden om op zondag een test te ondergaan om zeker te zijn dat zij mogen naar school gaan op maandag. Thuiswerken is terug alom tegenwoordig en men zou zich afvragen of een kantoorjob nog zo leuk is om te doen.
In het Engels noemt men dit “History repeats”. Welnu dat is wat me lijkt te gebeuren op dit eigenste moment. De weg naar “de vrijheid” ? Ik zie nog geen groen licht die ons de toelating zal geven !
Indien men “het woord voor 2022” wenst te kiezen, reik ik u alvast 2 van mijn voorkeuren aan. Hoop en Normaal ! Geef ons hoop op een normaal leven, meer kan een mens niet vragen.
Boxing Day staat in de UK voor 2de Kerstdag. Een dag om even na te genieten van de overdaad aan eten, drank en de vele talrijke bezoekers ten huize. Het zou de inleiding kunnen zijn van een mooi schitterend sprankelend verhaal over de mooiste tijd van het jaar. De periode van peins en vree, liefde, gezelligheid en samen zijn waar iedereen zo naar uit kijkt. Met jouw geliefde aan jouw zijde, in het gezelschap van jouw naaste familie, allen samen arm in arm samen op de foto. Jaren later, als herinneringen worden boven gehaald zal het gensters geven om al die lachende gezichten terug te zien, toen nog wat jonger en frisser dan in het heden, maar vrolijkheid zal ons hart terug verwarmen alsof we er allemaal terug bij zijn.
Doch C-19, Delta en Omikron hebben er anders over beslist ! Vele mensen zeuren, jammeren en klagen dezer dagen, zoekende naar wat is geweest in een nabij verleden toen alles nog kon en mocht. Wereldwijd zijn er vele landen die maatregel op maatregel nemen om zich in te dekken tegen een onzichtbare vijand. In België leidde dit in 2020 tot een lockdown waarbij alle niet essentiële winkels en bedrijven op slot gingen. Vanaf “Boxing Day” is het in België terug zover. Neen, geen algemene lockdown, maar vraag is of men op regeringsniveau het “kindeke zonder naam” uit de kribbe vandaan heeft gehaald die iets liefdevoller oogt, maar die in feite met eenzelfde wijsvinger omhoog ons terecht wijst en ons verder onder de duim houd.
Boxing Day is namelijk de start van “de verboden” !
Alle massa-evenementen binnen zijn verboden. Dat geldt ook voor kerstmarkten, winterdorpen, culturele en andere voorstellingen, en congressen die binnen worden georganiseerd. De binnenruimtes in de culturele, feestelijke en recreatieve sector worden gesloten. Ook bioscopen, bowlingzalen, lasergames, escaperooms, paintball-, snooker-, darts- en biljartzaken, indoor trampolineparken, casino’s, speelautomatenhallen, en wedkantoren moeten de deuren sluiten. Er is voortaan een verbod op het gebruik van tenten en andere overdekte ruimtes voor bezoekers. Er mag nog maximaal één bezoeker per 4 vierkante meter toegelaten worden. Voor evenementen met meer dan 100 bezoekers moet een eenrichtingscirculatieplan met gescheiden in- en uitgangen voorzien worden. Bij alle sportwedstrijden – zowel binnen als buiten, zowel profs als amateurs – is publiek verboden. Winkelen kan enkel nog met maximaal twee personen (met een uitzondering voor minderjarigen uit het eigen huishouden). Per 10 vierkante meter winkeloppervlak is één bezoeker toegestaan, en tussen de winkelende gezelschappen moet een afstand van 1,5 m gewaarborgd worden. Indien het winkeloppervlak groter is dan 400 vierkante meter moet er ook een gepaste toegangscontrole zijn. Bezoekers van markten, met inbegrip van jaarmarkten, braderijen, brocante- en rommelmarkten, en kermissen, “mogen maximaal per twee ontvangen worden”. Deze maatregelen gaan vanaf zondagochtend 26 December in, en gelden – net als de bestaande maatregelen – al zeker tot en met 28 januari 2022.
Doet dit denken aan de 2020 Lockdown ? Het scheelt niet veel !
Elk van ons snapt reeds langer dan vandaag niet meer tot welk doel de één of de ander maatregel dient. Sommige sectoren worden meer getroffen dan de andere zonder mededogen. Tussendoor gaan politici met elkaar in de clinch in hun Parlement, via Twitter, zelfs in actua praatshows begint een kritische vraag de kop op te steken. Sommige van de politici beginnen in eigen middens te wankelen. Het enige die hen het omvallen nog tegenhoud is omdat zij zichzelf in de hoek gedrumd hebben en door het bos van maatregelen de oplossingen niet meer kunnen waarnemen.
De heren en dames “specialisten” lijken me eenzelfde richting uit te gaan. Van het kommerloos deel uitmaken van kandidaat zijn in De Slimste Mens (Play4), het aantreden in talkshows de één met mondkapje, de ander hun vrolijke zelf open en bloot. Het toppunt van hun aller raadgevingen was niet enkel het huis blijvend te verluchten maar tijdens de feestmaaltijden de dampkap op te zetten ! Hoe zot gaan ze onze kop nog maken ? Voorheen diende tijdens de winter het huis regelmatig verlucht te worden om CO vergiftiging tegen te gaan, in het heden is dat niet meer voldoende. Zet dus met zijn allen die dampkap op ! Doet het jou ook herinneren aan “Blijf in uw kot” ?
Maak van onze wereld terug de warmste samenleving en niet voor 1 weekje per jaar een warmste week. Geef ons de vrijheid terug !
Ongeloof is ons deel, en dat word bij de burgers met de dag groter. We hebben ons de voorbije 21 maanden héél braaf gehouden in België, maar zelfs voor elk die braaf ja knikte is de emmer aan het overlopen.
Ja, ik kreeg ook mijn 2 vaccins, doch met het idee dat ik terug kon doorstarten binnen onze samenleving. Ik kende tot dan na 17 maanden maatregelen in mijn persoonlijke omgeving / kring niemand die Corona positief was. Wat blijkt ? Nadat merendeel zijn “shots” kreeg ontving ik van diverse contacten bericht dat zij Covid besmet waren met verplichte afzondering. Eén iemand van hen had na 2 maanden nog zijn geur en smaak niet terug, inwonende schoonmoeder eraan overleden, zijn ganse gezin ziek.
Heel wat mensen “dachten” er het hunne van. In het heden mag het duidelijk zijn dat diezelfde burger uit zijn kot aan het komen is en de vaak typische Belgische gelatenheid plaats maakt voor mondigheid die kan leiden tot verzet.
Het stokpaardje die we te zien én te horen krijgen in diverse talkshows “leren” ons het wederkerend verhaal van het dragen van de autogordel. Het dragen van de autogordel word tot vervelens toe opgevoerd als gelijkwaardig aan beschermend om de burger te overtuigen de Covid regelgevingen te volgen. Bij vele burgers komt het over als indien iemand de autogordel niet draagt hiertoe een boete word opgelegd en men zich terecht begint af te vragen “In hoeverre denkt men erover na overtredingen tot Covid ook te gaan beboeten ?”.
Het vingerwijzen naar de burger begint in de ogen van velen tot zware ergernis te leiden en meer en meer mensen die zich op sociale media totzolang deels afzijdig bleven houden duiken nu op met posts waarbij zij zich sterk vragen stellen bij de huidige maatregelen.
Het nachtleven gaat officieel nog niet op slot, doch uitbaters geven aan hun activiteiten te temperen omdat het praktisch tot uitvoer brengen van de regelgevingen de normale activiteiten vrijwel onmogelijk maakt. Speciale events enof optredens worden verplaatst naar een latere datum in 2022. Iedereen stelt zich vragen bij “Wat met de feestdagen ?”. Worden de regels nog strenger of is er nog plaats voor “enige” menselijkheid. Wie welk werk of activiteit ook doet, als werknemer, als zelfstandige, evenementen sector ea worden wederom beknot in hun dagelijks bestaan. Een verplichte 4 daagse van thuis uit werken is bij velen een flashback die in het verkeerde keelgat schiet.
Wat is het verschil met de eerdere verplichte lockdown als de huidige genomen maatregelen vrijwel een identiek effect geven op onze samenleving maar op regeringsniveau het voorgehouden word als om erger te voorkomen.
Ik ben een burger van dit land net zoals u en ben overtuigd dat ik niet de enige ben met eenzelfde perceptie.
Elk normaal mens kan het minder en minder tot niet meer vatten. Welke leeftijd men ook heeft, de kudde word verder gedreven naar bestemming onbekend. Een puinhoop maken ze ervan.
Elk zinnig modaal mens snapt niet waarom op de klimaat-top (GOP 26) de grote heren schouder aan schouder hun meetings hebben, zelfs netjes handjes schudden, er blijkbaar geen sporen op hun spreekgestoelten ontsmet dienen te worden … om nog maar te zwijgen van onze binnenlandse politieke heren en dames. Ook zij vertoeven meer dan vaak schouder en schouder, én met de glimlach op het gezicht geven zij elkaar handjes.
Blijkbaar zijn ze de korte video van Van Ranst die 1,5 week geleden viraal ging al vergeten toen hij “zogezegd” met de nodige afstand in een grote groep mensen aan het dansen was “zonder” mondmasker.
Het word waarschijnlijk terug een winter zonder normale griep, net zoals in 2020 … want toen waren er ook enkel cijfers over Covid, het leek toen ook alsof niemand een gewone griep doormaakte. Een zielig schouwspel waar we deel van uitmaken, maar waar wij als burgers geen wederwoord in hebben.
Ja, het is verdomd jammer dat mensen sterven aan Covid-19, doch het grote aantal mensen die er mentaal onderuit gaan blijken uit de headlines te verdwijnen en worden netjes vervangen door de ons reeds gekende speechen uit de 1ste, 2de & 3de golf.
Vinger wijzen, schoon zwijgen in de klas … anders slaat de meester met zijn regel op onze vingers. Dit laatste is mijn intense persoonlijke gevoel en perceptie op waar de media mee bezig is, ja dan neen op voordracht van wat zich politiek afspeelt.
In tegenstelling tot wat je kan denken, geef ik via deze weg geen forum aan Facebook. Als gebruiker begin ik me wel vragen te stellen welke richting deze media magnaat uitgaat. Mijn indruk kan ik nog moeilijk negeren dat Facebook meer en meer op een veredelt forum gelijkt.
Een forum heeft : Posts die een onderwerp ondersteunen door middel van een foto of verwijzende link. Elk beschikken ze over moderatoren. Bij onenigheid kan men een post rapporteren en indien de mistoestand blijft aanhouden de deelnemer bannen. Succesvolle forums hebben talrijke leden waarvan een kleiner gedeelte dagelijkse tot regelmatige bijdragen levert. Elk forum behoud zijn leden, ook al zijn deze op geen enkele wijze nog actief.
Als gebruiker / member van een forum heeft men periodes dat men het minder gaat bezoeken, of voor even links laat liggen. Redenen kunnen uiteenlopend zijn, van even geen interesse, minder vrije tijd, tot minder interessante onderwerpen, of de onkunde van de moderatoren die het tot een puinhoop herleiden. Bij enige minder goede ervaringen laat men een bezoek links liggen en zonder zich uit te schrijven blijft men als lid zweven op het wereldwijde web. Tot men plots nog even binnen wipt en tot de vaststelling komt dat men niet de enige is die er zo over denkt, want het forum blijkt piepe dood, activiteit is nihil.
Ik heb meer en meer de indruk dat Facebook dezelfde weg opgaat. Het lijkt alsof de gloriedagen voorbij zijn. Na de start in 2004 werd het vanaf 2006 publiek terrein waar eenieder deel kon van uitmaken. Eens 2008 werd het ook in Europa the place to be omdat het vanaf dan ook werd aangeboden in meerdere talen, ondermeer het Nederlands, Frans, Duits ea. In onze digitale wereld is de puberteit bereiken voor vele platformen een heel moeilijke zaak, vaak zijn er reeds vele anderen onderweg gesneuveld. Die puberteit is niet enkel het onderwerp om op zoek te gaan naar nieuwe uitdagingen, zoals het ook gebeurd in het echte leven. Het is een moment om doelstellingen op te maken zodat men netjes kan afstuderen en de wereld van volwassenen kan binnentreden.
Het lijkt me dat net dit schoentje bijzonder knellend aanvoelt bij Facebook en de talloze ontwikkelaars op den duur niet meer weten wat uit te vinden om het aantrekkelijk te houden. Elke dag is er wel een wijziging te bespeuren, of het nu hun bladschikking is, of de profiel tabs die weer maar eens aangepast worden, de newsfeed die nog maar eens “updates” toont die men reeds dagen eerder aangeboden kreeg … … Het komt bij mij over alsof je een vertrouwde winkelzaak binnengaat waar men wederom elke dag de voordeur gaat verplaatsen, alle goederen tomeloos gaat verschuiven en men bij een bezoek als klant tot de vaststelling komt dat wat je wenst aan te schaffen net uitverkocht is. Als dit meer dan vaak voorvalt zal je in de eigen regio een andere zaak gaan opzoeken waar je wel jouw gading vind.
Communicatie in dit alles is hoofdzaak. Indien men een winkelverkoper aanspreekt en geen sluitend antwoord krijgt als klant begrijpen wij dit als geen goede bediening. Indien men als klant een andere klant aanspreekt om iets te vragen en deze jou ontwijkt dan ziet men dit als niet leuk. Ergerlijk is het pas als je een bekende tegenkomt in die winkelzaak en deze jou straal negeert.
Dit laatste is duidelijk een heet hangijzer op Facebook. Schreef men vroeger een comment was er wel iemand die een antwoord schreef, of deze nu kortaf was, of negatief of positief reageerde. Men had tenminste communicatie. Sociale media word door velen nog geprezen als bindmiddel in de huidige maatschappij. Doch dat bindmiddel heeft een hoop bleekwater over zich heen gekregen. Hoe mobieler die sociale media word, hoe minder gebruikers ook daadwerkelijk op elkaar reageren, nochtans kan men via hun smartphone ten allen tijde iemand van een antwoord voorzien. Messenger is hierin het toon voorbeeld. Het is jou ook wel reeds overkomen. Je schrijft een berichtje naar iemand en het word pas dagen later gelezen, doch reactie komt er niet op, tenzij een smiley of duimpje in groot formaat terugsturen. Stel je voor dat je in de echte wereld een gesprek wenst aan te knopen en de andere zijn vinger de lucht insteekt of je gaat uitlachen in jouw gezicht ? In het werkelijke leven is die persoon meteen uit jouw boek geschreven en hoeft deze niet meer te komen aankloppen.
Mocht u gedacht hebben dat Corona hierin soelaas zou brengen zodat er meer verbondenheid zou optreden tussen mensen onderling, welnu vergeet het. Zelfs op Facebook leeft iedereen nog meer dan ooit tevoren elk in hun eigen bubbel met uitzondering van een bijzonder gebeuren die dan “oei”, “oeie” of “idd” als steunbetuiging krijgt.
Vraag is dan ook : Hoeveel van de zogenaamd 2,5 Miljard gebruikers waarmee Facebook fier uitpakt zijn nog daadwerkelijk actief ? Mijn gedacht ? Ik schat 100 Miljoen dagelijkse gebruikers met mogelijks dubbel zoveel “kijkers” die om en om even binnenwippen, even rondneuzen om daarna terug te vertrekken. De volgende dag zijn de voetsporen van die “kijkers” weggeveegd door de woestenij die Facebook geworden is.
We zijn vandaag 13 Maart 2021. Een datum als een ander zou men denken. Was het niet dat precies 1 jaar geleden voor ons “wereldburgers” op die datum in 2020 alles compleet stilviel. Het geven van een vriendelijke groet door de aanreiking van de hand … verbannen. Iemand begroeten met 3 kussen als vriend(in) of familie … verbannen. Troost aanbieden aan diegene waar je door het vuur zou voor gaan door hem/haar eens een welgemeende knuffel te geven … verbannen.
Een “verjaardag” om zo snel als mogelijk te vergeten, een verloren jaar voor iedereen. Of men nu tewerkgesteld is in de zwaar getroffen sectoren van horeca en evenementen, of verplicht van thuis uit dient te werken. Het anders gaan leven kreeg in één jaar tijd wel een bijzonder wrange smaak die voor velen het leven enorm wijzigde. Ouders dienden te kiezen tussen hun eigen kinderen en hun eigen ouders. Samen even bijkomen kon niet. Maatregelen werden opgesteld en zouden opgevolgd worden, zo niet hing een boete ons boven het hoofd als een zwaard van Damocles.
Men sprak in de media tot hemeltergend toe over het psychisch welzijn van eenieder. Ontelbare “zogenaamde” specialisten passeerden ons TV scherm, allen met eenzelfde boodschap. Geen boodschap van respect en liefde, maar een terechtwijziging over de wijze waarop wij leefden. Zo kwam het toch bij velen over. Voor de vele specialisten was respect en liefde nu vervangen door het afstand nemen van elkaar. De 1,5m maatschappij ! Afstand houden van allen die je lief zijn, met mondmasker zonder enige uitzondering.
Een kuchje tijdens het winkelen in een supermarkt werd opeens beoordeeld als een zware slag midden een mierennest. Het volk om zich heen sloeg ei-zo-na op een lopen, bang, banger, bangst … voor die mogelijke parasiet. Niemand die zich afvroeg of dat kuchje niet veroorzaakt werd door enige stress omwille van alles wat met ons gebeurde. Geen mens die ons vroeg : “Lukt het ?”, “Is alles OK met je ?” Velen dachten lopen en laten lopen en zichzelf uit de voeten maken, want men weet maar nooit.
De maatschappij is in de laatste decennia nog nooit zo liefdeloos en respectloos geweest als in het heden. U bent niet de enige die noch van een vriend(in), beste familieleden, noch van trouwe gezellen een telefoon hebt dienen te missen. Elk plooide op hun helft terug, zichzelf beschermend voor “die andere”. Tel voor jezelf eens uit hoeveel van jouw vrienden de moeite genomen hebben jou trouw te blijven. De uitkomst is onhutsend weinig, men behoorde blijkbaar niet meer binnen de kring van getrouwen.
Eén jaar later heeft men op regeringsniveau nu beslist om bepaalde maatregelen te versoepelen. Een aantal sectoren kunnen heropstarten maar de wijsvinger blijft uitgestoken als men zijn best niet blijkt te doen, dan is beperking terug aan de orde. In ons land hebben wij inderdaad het geluk om diverse (op)vangnetten te hebben tot sociale zekerheid en sociale uitkeringen. Maar worden wij daar allemaal psychisch beter van ? Mijn antwoord is neen ! Er zijn wonden geslagen die ons littekens geven en bij tal van medeburgers zal het vat dan pas echt goed overlopen.
In een vorig blog schreef ik dat de mens een ultiem kuddedier is, en wie niet volgt hoort er ook niet meer bij. De kudde heeft het voorbije jaar reeds een lange weg afgelegd waar de vraag ons enkel nog rest of we op korte termijn onze normale weg kunnen vervolgen. We kunnen enkel hopen op het beste, maar de geslagen wonden gaan zeer moeilijk helen zowel op emotioneel als op menselijk vlak. Iemand die jou aan je lot heeft overgelaten zal niet meteen als je beste vriend(in) terug tot je toegelaten worden. De mogelijkheid zit er in dat de afstand blijft en zelfs nog groter word dan die “1,5m maatschappij” van het voorbije jaar.
Als voormalig zelfstandige vraag ik mij terdege af wat erop ons af zal komen aan falingen van kleine(re) en grote bedrijven. De supermarkten hebben waarschijnlijk nog nooit zo’n hoge omzetten gedraaid. Bij het opstellen van de jaarlijkse balans voor elk bedrijf gaan lijken uit de kast vallen waar tot nu nog met geen woord werd over gerept. In een korte bijdrage op TV werd gisteren gewag gemaakt dat de evenementen sector het laatste jaar “1 procent” omzet maakte van wat de sector normaal jaarlijks opbrengt. Voor elk die vertrouwd is met zaken doen staat dit voor 99 procent verlies van inkomsten. Dit haal je niet op met één goede zomer, noch met dubbele uren werken om het verlies om te keren.
Het is in het voorbije jaar een lijfspreuk van mezelf geworden : “Corona heeft meer kapot gemaakt dan we ons wensen voor te stellen”. We weten allemaal dat het ganse Corona verhaal aan ons knaagt maar velen “wensen” het zichzelf niet voor te stellen. Neen, U bent niet de uitzondering die het uw koude kleren niet raakt. Wees eerlijk met jezelf en jouw omgeving ! Iedereen is slachtoffer op zijn manier en het zal tijd vragen om de maatschappij terug tot pure maatschappij te maken. We have seen nothing yet !
44thwaves 