The Greta Climate

Er was een tijd, nog niet eens zo lang geleden dat men als jongere geen recht van spreken had.
Een mening hebben, zelfs aan de zondagse familietafel werd onderdrukt omdat men nog geen verstand had om met de grote mensen mee te praten.
Ik geef eerlijk toe, af en toe wat frustrerend, maar het leerde velen van ons één zaak, namelijk respect aanleren aangevuld met een stukje wetenschap wanneer wij wel een stukje mening mochten delen … als het ons gevraagd werd.

De jonge dame Greta Thunberg heeft op een ongepaste manier haar ongenoegen geuit, een jonge tiener onwaardig.

Hadden wij tegen onze ouders, of ouderen in het algemeen zo’n toon aangeslagen dan hadden wij alle hoeken van de kamer én huis gezien.
Vraag voor mezelf is, waarom men ons in de aanvang jaren 70 wijs en zot gemaakt hebben dat er binnen 30 jaar een kleine ijstijd zou aanbreken ?
In 1976 kregen wij van onze moeder aarde zowaar één van de warmste zomers ooit op ons dak.

In de jaren 60 waren er opstanden van studenten, zowaar een revolte tegen het bestel in het algemeen.
Elke generatie heeft en doet zo zijn verhaal.

In de jaren 70 werd en zou plastiek de toen glazen flessen vervangen, recyclage tot hergebruik bleek te duur te worden.
Men diende én zou het beterkoop produceren, eenvoudig, voor eenmalig gebruik én men kon het eenvoudig weggooien na gebruik. De “wegwerp maatschappij” was geboren !
Houten speelgoed werd ontraden, want de natuur en meer specifiek de bomen dienden beschermd te worden.
Speelgoed gemaakt uit metaal kregen ook een klever “ongewenst” toebedeeld.
Een stevige wollen trui en sokken werden ook zogoed als taboe, want deze werden gemaakt van wat ondermeer schapen ons aanleverden.
Afgezien van een beperkt percentage katoen werd kledij gemaakt door toevoeging van polyester.
Speelgoed, fopspenen, … en ontelbare andere artikelen dienden nu verplicht uit plastiek vervaardigd te worden.
Vele van deze artikelen hadden het voordeel dat ze goedkoper werden bij aankoop. Geen heffingen, geen statiegeld … Weg dus met al die onnodige bijkomende taksen.
Eén specifieke partij was hiervan de aanleiding en zou het anders gaan leven tot een way of life inluiden.

Nu komt men tot de vaststelling dat er teveel plastiekafval is, alhoewel iedereen zogoed als mogelijk sorteert en recycleert.
Elke generatie kreeg de laatste decennia zowat een eigen verbod (vul deze gerust zelf aan).

Sinds de Y2K generatie lijkt vlees eten des duivels. Gaat men dan de runderen ook gaan uitroeien omwille van té vervuilend ?
Elk levend individu, ook wij mensen, dienen elke dag ons gevoeg te doen, anders kunnen wij lichamelijk niet blijven functioneren.

Zowat elk individu heeft één of meer smartphones, een pc of tablet.
Ontelbare jongeren en jong volwassenen kunnen vaak niet meer zonder hun “window to the World“.
De smartphone word niet enkel thuis gebruikt, wandelen en fietsen kan niet meer zonder dat men constant in verbinding staat met “iemand“, doch de wereld, en meer speciaal hun aandacht voor de wereld omheen henzelf word vrijwel onbestaande.
Op restaurant, op welk evenement ook is de smartphone het voorwerp die “luistert en kijkt“. Een simpel doodgewoon gesprek is steeds onderhevig aan die ene pingel van hun buddy de smartphone.

Daar stopt het echter niet bij.
Elektrische wagens en fietsen luiden het ultieme tijdperk in van de “groene én schone” energie.
Groen én schoon ?
Groen staat voor de wijze waarbij het opgewekt word, bv windenergie. De natuur “helpt” ons dus om te kunnen beschikken over het nodige comfort.
Schoon staat voor het feit dat het gebruiksvoorwerp niet vervuilend inwerkt of geen zichtbare schadelijke uitstoot heeft.
Doch hoe schoon is schoon ? Als men dit alles niet kan gedaan krijgen zonder het gebruik van batterijen, printplaten, tot zelfs het gebruik van edelmetalen.
Elk gebruiksvoorwerp is in deze “moderne tijd” strikt gebonden aan een levens- en gebruiksduur.
Een iPhone hebben is niet OK als men niet elk jaar overstapt naar het allernieuwste model.
Als men het heeft over het ontstaan van de wegwerpmaatschappij uit de jaren 70 kan men enkel tot het besluit komen dat de “groene gedachte” in de 21ste eeuw bijdraagt aan deze wegwerpmaatschappij.

Ik vraag me af of deze jonge vrouw Thunberg zich kan projecteren naar haar toekomstige “groen én schone” wereld als volwassene … Niets is perfect, ook niet die van haar.