t Is zover !
Het is vandaag 14 Oktober 2013 en precies 35 jaar geleden dat ik mijn eerste stappen zette in radio en media. Als de dag van gisteren ? Neen, want wat ik in die periode allemaal mocht meemaken kan men niet samenvatten in één dag.
Wat ooit begon als een passie, groeide uit tot een hobby die leidde tot mijn dagelijkse bezigheid – lees : job, eerst in dienstverband en later als zelfstandige.
In 35 jaar heb ik nogal wat mensen de revue zien passeren, een aantal van hen zitten door mijn schuld ook in eenzelfde schuitje … ze kregen het radio- enof muziekvirus over van mij – Mea Culpa (LOL), anderen kruisten of vergezelden mij op die weg. Sommigen kan ik tot heden nog steeds tot mijn kennissenkring rekenen, en daar ben ik terecht blij en trots om.
Ontmoetingen van alle slag heb ik meegemaakt …
- in het prille begin als Vlaamse radio host op een Waalse vrije radio (LLN – Radio Libre Louvain-La-Neuve – 1979 / 1980)
- mijn eerste duo presentatie met Connie Neefs, waarbij alles die kon mislopen … verkeerd ging, maar niet omwille van onze schuld. Ik leerde van haar het gezegde “Roeien met de riemen die je hebt”, en zowaar onze presentatie opdracht werd een groots succes. Ik heb die wijsheid nog vaak kunnen gebruiken in de jaren die daarop volgden.
- een opsomming geven van alle artiesten die ik ooit mocht ontmoeten is onbegonnen werk. In aanvang zijn nogal wat artiesten door mij in volle trots aangekondigd waar geen mens nu nog van hoort, doorheen de tijd kwamen daar grotere en bekendere namen bij en vanaf de mid-jaren 80 kan ik terecht getuigen kennis te hebben gemaakt met de grote namen uit de internationale music-scene.
- mijn mooiste en grootste souvenir heb ik te danken aan een bedrijfsevent die doorging in het Casino van Knokke. We waren toen met een echt wel héél beperkte groep van een 40-tal genodigden, een selectie van enkel Belgische mensen uit de media. TV icoon Jo Röpke was één van hen, en als ik me het nog goed herinner werd de avond voor de Vlaamse aanwezigen gepresenteerd door Jo met de Banjo. De ster én special guest van de avond was niemand minder dan Jean Toots Thielemans. Toots zou een act-de-présence doen van een 3-tal nummers, hij speelde nonstop het daaropvolgend 1,5 uur.
- ik kan zo nog tientallen verhalen neerpennen, en eerlijk waar, u zou mij dienen te geloven in alles wat ik schrijf. Probleem is dat van de merendeel van al die activiteiten ik geen foto’s als bewijs heb. In die periode was er nog geen gsm met camera of digitale fototoestellen waarmee elke beweging werd vastgelegd. Doch op veel van die events werd er ook niet gefotografeerd, het was not done ! Of een ontmoeting nu enkele minuten duurde of een ganse avond in beslag nam, het werd steeds gezien als een privaat gebeuren … en van jouw kennissen neem je ook niet elk moment van de dag een foto.
- events, er zijn er een aantal geweest ! Tegenwoordig moet iedereen minstens wel één bandje om de pols dragen om te tonen dat ze er ook mogen bijhoren, of om te kunnen tonen dat ze er waren. Ik heb die bandjes ook nog gezien, maar heb deze zo goed als nooit gedragen. Ik had ze niet van doen … begroeten en doorlopen, want ik werd er verwacht … én ja toen liep op grote events het ook al vol met security … maar als je er écht bijhoort heb je zo’n bandje niet nodig.
Ik heb mogelijks één geluk dat ik met de technologie ben mee geëvolueerd. Komende uit de vinyl en cassette tijd, maakte ik de evolutie mee van audiodragers via prille systemen die een CD konden afspelen, de terziele gegane DAT-tapes, de eerste echt draadloze microfoon tot het heden waar een vinger enkel nog dienstig is om een klikje te maken op de muis of op de enter-knop.
Het digitale tijdperk opende tal van nieuwe mogelijkheden die ik me voor zoveel als mogelijk eigen heb gemaakt. Enkel, alles die nu nog gemaakt word door mij zie ik als hobby. Inderdaad, de passie van weleer is zowaar terug en er is bitter weinig software die mij vreemd is … zolang het te maken heeft met audio of video.
Ik vind het wel leuk om nogeens door iemand gevraagd te worden om een audio montage uit de losse pols te schudden. Enig verschil is dat het toen gebeurde via een knip- en plakapparaat, en het nu ge-edit word tot op een 1000ste van een seconde. Ik ben blij dat tal van mensen en artiesten mij nog weten te vinden voor raad of daad. Het is het bewijs dat ik de evolutie door de tijd goed doormaakte.
Wie had dat gedacht dat ik 35 jaar na dato op een blog nog een bijdrage zou schrijven over mijn eerste liefde. Blijkt dat ik als 1-jarige peuter toen reeds “boenge boenge” riep als er muziek speelde op de radio. Door de schuld van mijn ouders (LOL), ik op 12-jarige leeftijd tgv mijn Plechtige Communie mijn eerste cassette-radio mét microfoon kreeg en dat dit de aanleiding was om gewenst of ongewenst omstaanders een interview af te nemen … en dat apparaat ook een on / off knopje had waarmee ik mijn eerste aankondigingen van platen deed die tot overmaat dan ook nog eens live te horen waren via een luidspreker in de kruidenierszaak van mijn Moeder. Alles in beschouwing genomen, een mens doet wat als kind zonder zich af te vragen of het ook wel zo leuk overkwam naar die klanten toe.
Of ik mijn alter ego als dj MC ooit nogeens zal laten opdraven blijft een open vraag. Ergens zou ik het wel wensen te doen, met andere woorden : de goesting is er zéker nog … en op vlak van hedendaagse muziek kan ik iedereen zo de allernieuwste hits om de oren slaan … maar, maar … het blijft een maar of het er ooit wel van komt. Vaak denk ik “been there, done that”.
Muziek, radio en media in het algemeen zullen wellicht steeds mijn grote liefde blijven … dus wie weet dat er ooit nog weleens een dj MC kreet weerklinkt ergens ten velde.
Share this blog | Deel dit blog | Like :
44thwaves 