Hoe Het Toen Was

Neem even rustig plaats, en maak kennis met hoe het toen was.

Proficiat aan iedereen die geboren is in de jaren 1930, 1940, ’50, ’60, ’70 en begin jaren ’80 !

Je hebt het overleefd met moeders die rookten en/of dronken terwijl ze zwanger van ons waren.
Zij namen aspirines, aten blauwe kaas, dressing, tonijn uit blik en werden niet getest op suikerziekte.
De babybedjes waren bedekt met fel gekleurde loodhoudende verf.
Je had geen kindvriendelijke deksels op medicijnen of flessen, geen haakjes op deuren en kasten en je reed nog op je fiets zonder helm.

De kinderen reden mee in auto’s zonder gordels of airbags.
Los in de achterkant van een bestelwagen, was altijd leuk.
Je dronk water uit de tuinslang en niet uit een fles.
Jullie deelden een drankje met vier vrienden, van die ene fles en niemand is hieraan gestorven.
Je at taartjes, witbrood en echte boter en dronk frisdrank met suiker, maar je had geen overgewicht omdat … je altijd buiten speelde !

Je vertrok in de ochtend van huis en speelde de hele dag, tot de straatlichten aangingen op straat.
Niemand was in staat om je te bereiken, de hele dag.
Jij voelde je prima.
Je speelde uren in go-carts van restjes hout en dan van een heuvel afrijden, om vervolgens te ontdekken dat je de remmen vergeten was, maar dan was je al wel een paar keer in de bosjes beland !

Je hebt geleerd om het probleem op te lossen.
Je had geen playstation, nintendo, x-box, geen 199 kanalen op satelliet-tv, geen dvd’s, geen surround sound, geen mobiele telefoons, geen sms’jes, geen computers, geen internet of chatrooms …

Je had vrienden en je ging naar buiten en vond ze !
Je viel uit de bomen, heb je gesneden, botten gebroken en tanden door je lip.
Je speelde met wormen en zandtaartjes gemaakt van modder.

Je verzon spelletjes met tennisballen en stokken en hoewel er was gezegd dat het zou gebeuren, heb je daarmee nooit geen ogen uitgestoken.
Je liep naar het huis van een vriend en klopte op de deur of belde aan of schreeuwde voor het huis of ze buiten kwamen spelen.
Je sportte bij een lokaal team en niet iedereen werd iedere week uitgekozen.
Degenen die niet gekozen werd moest leren omgaan met teleurstelling.
Stel je “dat” eens voor, teleurstelling !

Deze generatie heeft enkele van de beste risiconemers, probleemoplossers en uitvinders ooit !
De afgelopen 50 jaar was er een explosie van innovatie en nieuwe ideeën.
Je had vrijheid, mislukkingen, succes en de verantwoordelijkheid, en je hebt geleerd hoe je moet omgaan met dat allemaal !

En moet je nu eens voorstellen …
JIJ bent één van hen !
Gefeliciteerd !

Persoonlijke noot …
Mijn Ma was toen reeds zelfstandig in de jaren 60 en de winkel was gesloten van zondagmiddag tot maandagmiddag en samen met mijn Pa hadden ze “3” dagen jaarlijkse congé.
Doch mijn Pa zijn jongere broer woonde te Brussel en als Pa het in zijn kop kreeg vertrokken we naar Brussel op zondagnamiddag … zomaar dus, zonder vooraf te bellen, zonder eerst een sms te sturen.
Simpelweg, auto in en rijden maar.
Te Aalter reden we met onze Simca de toenmalige E5 op (heden E40).
De ganse baan lang was er geen auto te zien, niet tegenliggend en niet voorbijstekend.
Aangekomen te Brussel stonden daar vele verkeerslichten doch auto’s waren er bitter weinig te zien.
Aangekomen bij mijn tante en nonkel stond de koffie en taart reeds klaar … ja inderdaad, want zo zegden ze het “We hadden het geroken dat je aan het komen was”.
Bij aanvang van de avond na het eten van boterhammen & beleg, soep etc was het tijd om “onze wegen in te korten” en vertrokken we weer richting Roeselare … en terug was er in de verste verte geen auto te zien op de E5.