Corona Tussentijdse Review

Deo dato Maart 2020.

Van dag 1 ben ik op zoek geweest, inderdaad op zoek, naar handschoenen en mondmaskers.
Nergens te vinden, noch te koop. Ach ja, de levering uit China bleek niet conform de Belgische richtlijnen, nochtans 2 weken later zie ik op BBC World eenzelfde vliegtuig, met identieke containers uitgeladen worden op Britse bodem op gejuich onthaalt door Boris Johnson.
Wie vertelt ons de waarheid ?

Heb uit dat gevoel van onveiligheid ons aangepraat door het nationale TV journaal via een contact / artiest die ik persoonlijk ken me ingeschreven op zijn custom mondmaskers en deze online besteld.
Doch ook hier, tot teleurstelling van hemzelf, werd de levering pas uitgevoerd na 1,5 maand.
Ik kreeg een pakket plastiek handschoenen – omwille van ons opgedrongen door de media en politiek indien men een supermarkt bezocht – bij een bevriend benzinestation.
Oef, ik was veilig nu alhoewel het nog geen medische handschoenen waren … dacht ik, maar nog geen mondmasker.

Ik belde mijn huisarts en die zei me “kom gerust langs voor een exemplaar van mijn voorraad”.
Eindelijk kon ik me “veilig” doorheen Coronawereld bewegen.
Kort daarop deed Stad Roeselare een bus aan bus bedeling van herbruikbare maskers, 1 per gezinslid waarna deze actie nog tweemaal werd herhaalt.
Na dik 2,5 maand en na vaak gemaakte bezoeken, werden plastiek kits per 10 mondmaskers aangeboden in de apotheek. Kostprijs 32 Euro …
Een bevriend dokter vertelde me “1 mondmasker heeft een productiekost van 20 cent”. Maar nog steeds geen handgel.

Ik heb me zot gezocht om handgel omwille van wat te horen was via TV uit monde van de “virologen” … Wassen, wassen én ontsmetten met handgel !
Ik vond uiteindelijk op een Nederlandse website handgel aangeboden in 750 ml flesjes aan de prijs van 14 Euro. Levering gebeurde na 2 dagen.
Na de 3de maand vond ik een apotheek in de stad die ze op voorraad “zou” hebben. Een flacon van 125 ml voor 18 Euro !
Handschoenen draag ik niet meer – alhoewel nu ruim op voorraad – omdat mijn huisarts oordeelt “ze geven U een vals gevoel van veiligheid”.

We zijn inmiddels in week 26, inderdaad vrijwel 6,5 maand in het Coronaverhaal … en een mens zou er moe van worden.
Als alleenstaande dien ik niet op bezoek te gaan naar de “zo geliefde bubbels”, want iedereen heeft zijn eigen familiebubbel.
Indien men tijdens het boodschappen doen al een bekende ontmoet dient men elkaar fysiek te mijden, want een hand geven is des doods, laat staan dat ik iemand van hen zou wensen een knuffel te geven.
Sociaal leven kan men dus beschouwen als nihil … en ik die dacht dat 2020 een scharnierjaar zou worden om een stap vooruit te zetten na tal van tegenslagen in de voorbije jaren.

Meanwhile zegt men dan zo mooi in het Engels gaat de Corona show op TV gewoon verder. Het begint te gelijken op een “soap”.
De alleswetende virologen, specialisten én politiekers duiken in elke nieuws gerelateerde show op, goedlachs maar zo “lijkt het” nog even consequent.
Wat mogen zij dat wij niet “kunnen” doen ?
Antwoord : Zij mogen, kunnen en wellicht dienen hun sociale bubbel te verlaten om “het volk” duidelijk te maken dat wij de regels als bevolking dienen te volgen.
Dit aanschuiven aan tal van tafels met steeds vaker een andere gastspreker komt bij mij over dat zij blijkbaar immuun zijn voor alle opgelegde regels.
De politiek werd vorige week als het ware in het hart getroffen toen bleek dat Egbert Lachaert besmet was met Covid-19.
Weg dus de kansen op een definitieve regering, want één van hen die de voorbereidingen dient te maken blijkt zelf besmet.
Als burger van ons land zou men beginnen te denken “ach eindelijk één van hen”.

De mens is een kuddedier, en eens men de kudde kan leiden naar een ander bestemming volgt iedereen dat bepaalde traject.
Het lijkt me dat wat ik het “Corona verhaal” noem onze toekomst méér dan ingrijpend zal veranderen.
Wereldwijd was er strijd en tegenstrijd over het klimaat, sociaal economische items, maar dat leek me enkel de hardliners te beïnvloeden. Merendeel van de bevolking zag het gebeuren vanop afstand, of maakte er geen deel van uit.
Het erop “inhakken” van hoe het niet moet in ons dagelijks bestaan kan verregaande gevolgen hebben als wij als mensen niet snel een nieuw traject krijgen aangeboden die ons terug een toekomst kan bieden.
Een toekomst waar men zich terug kan begeven in en op plaatsen waar wij ook naartoe wensen te gaan.
Een sociaal gerichte toekomst waar wij terug “deel uitmaken van de samenleving”, zonder grenzen in het begroeten en ontmoeten van onze soortgenoten.

Ik zie voor mezelf 1 belangrijk punt in de toekomst die ik afleid uit het verleden.
De “Spaanse Griep” anno 1920 werd gevolgd door de “Roaring Twenties”.
De vrouwen ontdeden zich voorgoed van het korset, couturier Coco Chanel deed een nieuwe wind blazen in modeland, politiek onderging een periode van toenadering, de Charleston is het icoon van de “Roaring Twenties”, aangevuld met de Rumba en Foxtrot.
Dat dit mooie nieuwe leven in de jaren 30 zou gevolgd worden door de “Grote Depressie” was toen nog een ver van mijn bed show.
De “Hong Kong Griep” anno 1967 – 68 speelde zich af in de “Roaring Sixties”.
Het waren weliswaar woelige jaren met tal van oorlogen die her en der werden uitgevochten, maar het waren ook wilde jaren als men terugdenkt aan het enorme aanbod in muziek die dit decennium ons opleverde.
Het orgelpunt van deze periode was Woodstock van 15 tot en met 18 augustus 1969.
Ook deze periode werd gevolgd door een crisis periode, de eerste en tweede oliecrisis, de Koude Oorlog steekt zijn kop op en terrorisme grijpt om zich heen.
Doch de 70s crisisjaren brachten ons ook mooie zaken in de music scene zoals Reggae, Glitter Rock en Disco.
Kort door de bocht zou men kunnen zeggen, wat The Beatles en Rolling Stones waren voor de 60s, was ABBA dit voor de 70s.

Er is dus hoop, en dat is wat men via tal van mediakanalen ons dreigt te ontnemen.
Het vertier in de horeca en in muziekland zit in een héél diepe put. Vele zaken, bedrijven en artiesten gaan zichzelf opnieuw dienen uit te vinden.
Eens iedereen, en elk van ons onze “nieuwe draai” hebben gevonden kan het wellicht “een tijd van verlichting” worden waarin wij als mensheid eindelijk gaan begrijpen dat leuk doen en zijn net iets leuker is dan het zich ergeren aan onbenullige zaken.

Corona Livesector

Elk zinnig mens heeft er geen woorden meer voor.
Maar elk zinnig mens begint zich ook vragen te stellen.

Ja, we zitten middenin een pandemie.
We zijn gebonden aan een huidige bubbel van “5” mensen.
Welke bubbel dien ik te kiezen als single/vrijgezel ? Noppes, geen dus ! Reeds 20 weken lang !

Van medio 1968 tot eerste kwartaal 1969 had de wereld af te rekenen met de Hong Kong griep, in de volksmond noemde men deze de Chinese griep.
Ikzelf als klein manneke was hierin een slachtoffer en was vel over de been bedlegerig gedurende 3 maanden.

Was er daarom minder vertier ? Neen verdorie, Woodstock werd zowaar ingericht met 400.000+ aanwezigen.

Een mens zou zich vragen beginnen stellen als men ziet dat de politici doodleuk naast elkaar lopen schouder aan schouder als de camera’s draaien.
Doch zij tijdens een interview opeens blijk geven van “het afstand houden”.
Deze politici en zowat alle virologen en “specialisten” om en om opduiken in een “resem” van talkshows op verschillende zenders op “dezelfde avond” in zowel Vlaanderen als Wallonië.
Elk zinnig mens zou beginnen denken dat zij afstand houden van de “gewone man en vrouw“, maar niet van elkaar.

Als StuBru hun “Warmste Week“, en de VTM hun “Rode Neuzendag” organiseren, dat zij dit eens doen ten voordele van de vele slachtoffers binnen hun eigen omgeving, diegene die afhankelijk zijn van optredens en entertainment.
De vele artiesten, producers, evenementen- , cultuur- en cateringbedrijven ea zijn diegene die het echt “zweten hebben”.

Elk zinnig mens heeft er geen woorden meer voor.

• Open brief Live Sector Overleg 

Make Love

Heb jij ook vaak dat onhebbelijk gevoel van “waar gaan we naartoe” ?

De wereld staat meer op zijn kop dan ooit tevoren. Er is meer onmin dan ooit tevoren. Onze “vredige” maatschappij, met alle voor en nadelen die een democratie heeft, is aan het ontsporen op zo’n wijze dat we dringend terug een “goede dag” dienen te gaan wensen als we iemand tegenkomen op straat.

Ik ben groot gebracht met verhalen hoe slecht het wel ging in de tijdsperiode waar mijn ouders nog tieners waren en mijn grootouders hardwerkende mensen waren. Ik ben opgegroeid in een tijd waar er schijnbaar overal wel ergens een oorlog werd uitgevochten, doch dat bleek toen allemaal te gebeuren in een land ver van ons vandaan. In ons Europa waren wij een beschaafd volk die oorlog hadden afgezweerd, want het was de generaties van toen reeds 2 keer overkomen en ze hadden beslist “nooit meer oorlog”.

Het is al langer dan vandaag, zelfs al diverse jaren dat ik mezelf erop betrap te denken aan honderdduizenden mensen die in de “Flower Power” periode zich manifesteerden tegen oorlog. Voor het eerst werd een bloem een symbool als teken van vrede tegenover het vuurwapen van de ander. Sommige van die manifestaties werden door politiemachten tot in de kiem gesmoord, want de bloemetjes mensen waren diegenen die opeens hun mond roerden … hun mening naar buiten brachten … sommigen in een extremere mate tegen het bestuursbestel … en ja er waren er ook die hiervoor enige hulp van drugs nodig hadden om zich ja dan neen tijdens hun roes te kunnen uiten.

Maar ach … “elk voordeel hebt zijn nadeel” zeggen ze dan.

Eén van de hoogtepunten uit die tijd werd “Woodstock”. Allemaal gelijkgezinde mensen die via muziek hun visie van liefde en de samenleving vorm wensten te geven. De jongeren van de huidige tijden kunnen zich niet voorstellen dat een concert meer dan 400.000 mensen op de been brengt. Allen met één doel, genieten van elkaar en genieten van muziek. “Peace and music” was niet enkel het motto van het gebeuren, het werd door vele illegale zeezenders als doel gebruikt om toegang te krijgen tot de toenmalige zoekende generatie. Peace, Love and Good Music.

Toen Tomorrowland uitgroeide tot een mega groot festival en ik de vele decors van de omkadering zag, dacht ik een flashback te hebben. Meer nog, een deel publiek kon zo uit een parallel verleden vandaan gekomen zijn … want zij hadden ook “bloemetjes” in het haar, gekleed met jurkjes, bloesjes, shirts etc die zo uit de kast leken te komen van hun grootouders. Woodstock “The Next Generation” ! Had u ook dat gevoel ?

Men zegt steeds dat de geschiedenis zich herhaalt … men zou het moeten gaan geloven. Wellicht is het een goed idee dat de organisatie van Tomorrowland zich aansluit aan die herhaling van de geschiedenis en hun event luid en duidelijk en met de grote trom organiseren als het festival van “Peace, Love and Good Music”. Het kan vele neuzen van de huidige zoekende en vaak onzekere generaties terug in dezelfde richting plaatsen. Ik zie er vele gezinnen op afkomen, ja inderdaad, zoon enof dochter samen met de Papa en Mama die zich voor even, voor één dag onttrekken aan de zorgen van alledag. Geen TV, geen radio, neen zelfs geen berichtgeving die ene dag … enkel samenzijn en genieten van het vredig moment met enige stomende muziek op de achtergrond.

Als straks de lente in het land is en de eerste bloemen jouw tuin sieren, pluk een bloemetje, stop het in uw haar en schreeuw luidkeels : “Make Love, Not War !”