Do The Shuffle

De haan blijft bestaan, de kippen worden geslacht.

Het is een zin die ik net verzonnen heb, maar mijn beeld van het politiek landschap weergeeft.

In de loop van de jaren 80 kon, zou en mocht een politieker, welke functie zij ook hadden, zich niet meer in- / vermengen met zogenaamd “advies” naar bedrijven toe. Men noemde dat de “nieuwe politieke cultuur“. In de praktijk was het in ons land meer dan gebruikelijk indien een burger een probleem had dit te gaan bespreken, op café of op hun kantoor, met hetzij een burgemeester, een schepen of een gemeenteraadslid van een stad. Welk probleem zich ook aandiende, men “zou” zorgen dat het in orde kwam … niet “op orde“, maar “in orde“. Het was de doodgewoonste zaak om bij het zoeken naar een job iemand uit de politieke gemeenschap als “referentie” op een CV te plaatsen, als men wist dat de werkgever enige sympathie had voor een man of vrouw uit de politiek. Als dat geen vruchten afwierp, dan was er wel altijd iemand binnen de kennissenkring die dat wel eens zou regelen voor jou … “Ik zal er eens van klappen met hem / haar, dat komt goed man, maakt u maar geen zorgen“.

Sindsdien leven wij in 2017, zowat “30 jaar na dato“, en wat blijkt ? Heren en dames uit diezelfde politieke wereld vertegenwoordigen ons nog steeds. Waar men het maar kan bedenken, hetzij in bedrijven die participeren met ons land, bestuursraden allerhande en evident organisaties die rechtstreeks gelinkt zijn met een stad of gemeente, vertegenwoordiging in een politieraad en andere organen is omwille van “veiligheidsbelangen” en aanverwanten nu eenmaal aangewezen, en ik ben van mening dat de modale burger daar begrip voor heeft.

Politiek bedrijven is een intense job, interesse die bij velen vaak gegroeid is in hun tienerjaren omwille van “een passie” om mensen te kunnen vertegenwoordigen. Uit die passie groeit vaak meer, hetzij de stap zetten naar een politieke partij, opkomen in de verkiezingen … om zich hoe dan ook te blijven profileren als diegene die het met jou goed voorheeft. Wie in de politiek wenst te gaan omwille van idealisme vanuit “eigen” ideeën om anderen erop te wijzen dat men totaal verkeerd bezig is, is er vaak aan voor de moeite nog voor zij eraan beginnen, zij worden vaak net niet verkozen of de bevolking heeft het niet zo voor die nieuwe invalshoek. Met andere woorden men moet zowaar met kopje onder in het badwater gevallen zijn om deel te gaan uitmaken als “vertegenwoordiger des volks“.

Nu ja, de vernieuwing van de politieke cultuur heeft ons weinig bijgebracht. Steun uitspreken om iemand aan een job te helpen kan nog steeds niet (meer), maar het trendy woord “advies” geven kan wel, meer zelfs het word gevraagd en wees niet bang, u wordt er dik voor vergoed. Niemand die zich daar vragen bijstelde, tot in de voorbije 3 decennia van linker- of rechterzijde, of vanuit welke partij ook, opeens iemand opdook die het politieke spel wel iets te doordravend speelde. Een advies geven / uitbrengen naar een bedrijf toe, heeft me dunkt toch een zekere “vooringenomenheid” op te maken beslissingen. Niemand is zo consequent om wat hij / zij van horen zeggen  heeft, niet te gaan verwerken in een advies … Zo is en blijft men zeker geloofwaardig en heeft een groot bedrijf of organisatie de bijna zekerheid dat te nemen beslissingen wel gehoor zullen vinden … “als men het zo of zo aan boord legt“.

De vele “verkozenen des volks” zijn dus nog steeds goed bezig, alhoewel het me lijkt dat dit minder en minder ten voordele is van de modale burger. De burger heeft er feitelijk ook geen zicht op wat om hen heen allemaal gebeurd, tot het wéér maar eens “uitkomt“. Dan is het kot te klein. De vaak tot misdadiger herleide man / vrouw word dan maar “geofferd” ten voordele van het algemeen belang.

“De haan blijft dus bestaan, de kippen worden geslacht“.

Het is gelukkig geen typisch Belgisch verschijnsel. Na exact 1 maand presidentschap in de USA lijkt het me dat ze daar nog nooit voorheen zo’n stoelendans hebben beleefd. Sommigen verzaken aan de uitoefening van een ambt, anderen keren hun hoedje naar de wind en zijn het opeens niet zo zeker meer. Het mooie “Witte Huis” zal wellicht elke dag flink gepoetst worden, maar ik denk dat de “housekeeping” méér te poetsen heeft dan ooit tevoren.

Waar een klein land groot kan in zijn.