Het grote woord is eruit paranoia !
Of dienen we te zeggen : ze maken de mensen paranoïde ?
De school is pas begonnen en tal van talkshows en duidingsprogramma’s hebben terug hun gading gevonden in het afschrikken van iedereen die nog niet overtuigd waren van het feit dat er gevaar loert op elke hoek van de straat
Ik ben het volledig eens dat kinderen beschermd dienen te worden voor kwade elementen in onze maatschappij. Is het niet beter om kinderen te harden en assertief te maken mocht zich iets voordoen die aanleiding kan geven tot onvoorziene omstandigheden ?
In het drukke wereldje van onze hedendaagse maatschappij lijkt het me vaak dat sommige ouders niet meer in staat zijn om problemen te voorkomen, deze in te schatten en dit over te brengen op zo’n manier dat kinderen begrijpen wat kan en niet kan. Tijd vrijmaken om met de kinderen een gesprek te hebben over de dagelijkse beslommeringen van een kind is evenzo belangrijk in de ontwikkeling ervan. De zoon of dochter zal zich gemakkelijker uiten tegenover de beide ouders, en indien er wat ongewoons blijkt voor te komen in hun verhaal kan er gepast en tijdig op gereageerd worden. Begeleid hen naar school of naar de speeltuin en maak deel uit van hun leefwereld. Maak eens tijd vrij, niet voor de sportavond, niet voor de zoveelste vergadering, maar maak tijd vrij voor het kind.
Het zal u beiden een gevoel van waardering van weerszijden geven en bij thuiskomst kan het kind zijn / haar belevenissen vertellen in alle geuren en kleuren. Hoe vaak valt dit nog voor in een gezin ? Het is vaak eenvoudiger hen meteen naar boven te sturen richting kamer waar ze zich bezig kunnen houden met hun game console, de dag was immers reeds druk genoeg en de uiting van geluk bij het kind komt vaker over als : nu is het genoeg geweest !
Is het u reeds overkomen in de supermarkt dat een vader of moeder met kind uw pad kruist en één van hen opeens het kind toeroept : Pas op voor die meneer !
Mijn reactie tegenover die ouder is dan steeds, mijn excuses, maar ik ben niet gevaarlijk, ik ben mijn inkopen aan het doen. Het lijkt me vaak dat ik een aura uitstraal alsof ik, en vast nog anderen met mij, een duivelse uitstraling hebben die gevaarlijk lijkt. Mocht men het kind nu vertellen, maak even plaats zodat meneer of mevrouw kan passeren zou mij dit al wat vrolijker in de oren klinken en kan ik zowel de ouder als het kind bedanken dat ik doorgang heb.
Men vergeet vaak dat het paranoia maken een mes is die snijd aan 2 zijden. Eén het kind en twee diegene die aangewezen word als subject. Vroeger was het de normaalste zaak van de wereld dat iemand aan huis kwam en bij een eerste kennismaking zei : Ah dat is een schoon manneke / meiske. Ik zou het niet meer durven zeggen, en nog minder zou ik het kind de hand willen reiken om het een goeie dag te wensen. Stel je eens voor dat men kwade bedoelingen zou hebben ?! Het maakt dat het kind word afgeschermd, vaak afgeschrikt, dat het geen verantwoordelijkheden meer aanleert en nog minder inzicht en empathie verkrijgt om zelf te beslissen of het zich er wel goed bij voelt.
44thwaves 
iedereen ziet iets engs en geeft dat door aan zijn kinderen. zo is het al generaties, maar doordat er steeds minder kinderen geboren worden gaat men die kids nog meer koesteren en afschermen van de “boze wereld”. Binnen 10 jaar of eerder is zowat iedereen paranoid.